Bucha

Istnieje stereotypowy pogląd, że powieści afrykańskie są realistyczno-magiczne. Tego się oczekuje od literatury mitycznego Czarnego Lądu, tak jakby na tym kontynencie realizm bez magiczności nie mógłby występować, a życie codzienne zanurzone byłoby cały czas w jakichś systemach religijno-symbolicznych. Oczywiście poniekąd tak jest, że religijność Afryki wyraża się w eklektycznej mieszance wierzeń lokalnych, animalistycznych z wierzeniami kolonizatorów (katolicyzmem, protestantyzmem, islamem)*, ale również tam zachodzą zmiany i dzisiejsza Afryka nie do końca taka religijno-magiczna może być, wszakże zwyczajne życie w dobie globalizacji wszędzie jest do siebie podobne. Dlatego współczesna literatura afrykańska łączy poczucie dumy z folkloru i dystans do lokalnej kultury, mieszając to z nostalgią (zupełnie jak we współczesnej Polsce z romantycznymi mitami „sprawy narodowej”). Podejście takie, dumne, ale zdystansowane przejawia nigeryjska powieść Rybacy Chigozie Obiomy. Przeplatają...

Powroty do cenionych pisarzy oraz ich dzieł zawsze stają się oczekiwaniem na poczucie artystycznej, intelektualnej i emocjonalnej więzi z dziełem lub autorem. Nie jest to bliżej określona, konkretna wartość, ale coś w rodzaju tęsknoty za pewnym stanem, obecnym tylko w tym jedynym czasie i powstającym podczas jednorazowej lektury. Dobry pisarz potrafi wydobyć swoim tekstem te aspekty życia, które głęboko tkwią w człowieku i często pozostają nienazwane. Wiązałoby się to z zrozumieniem i intuicyjnym odczuciem prawdy, ukazującej człowieka jako istotę niepełną, ale zarazem niezwykłą w swoim wewnętrznym świecie. Twórcy potrafiący ujmować w metaforze całą, rozedrganą i niepewną kondycję istnienia, dowodzą wzniosłości i ważności sztuki. Moim pisarzem, po którego sięgam, żeby doświadczyć tej "głębi" - nazwijmy to uczucie w ten utarty i bardzo umowny sposób - jest Julian Barnes. Jego powieści są dla mnie przykładem wnikliwego poznania samego siebie jako człowieka, pełnego wad i za...

Nadwrażliwy turecki poeta Ka pogrążony w stanie wszechogarniającej pustki, tęsknoty i nudy przypadkiem rzuca się w wir politycznych utarczek prowincjonalnej miejscowości. Ka, osoba z wielkiego miasta, Stambułu, a także z mitycznego Zachodu, bo od kilkunastu lat mieszka w Niemczech, doskonale pasuje do małomiasteczkowego klimatu. Jest w nim coś z prowincji, może dlatego, że sam wydaje się być jakby z marginesu życia, niezainteresowany niczym, błądzący i snujący się po kątach. Pustka miasta odwzorowuje stan jego duszy, wytrzebionej przez doświadczenia młodości, zaangażowanej w rzeczywistość tak bardzo i intensywnie, że zostało z tego już tylko ironiczne wspomnienie i wypalone znamię obojętności. Śnieg Pamuka to dziwna historia. Kars, miasteczko na wschodzie Turcji, zostaje odcięte od świata przez zaspę – drogi są nieprzejezdne. Nie ma z resztą kraju żadnej komunikacji. W tym czasie wybucha tam rewolucja pod przewodnictwem trochę szalonego i ogarniętego manią władzy aktora. Je...

Polecam do przeczytania bardzo ciekawy wywiad z Jackiem Dukajem odnośnie jego książki Po piśmie . Autor stawia trafne diagnozy i rzeczowo predstawia obraz współczesnej kultury. Z jego wizji wieje chłodem dla literatury i książki, ale nie można odmówić mu racji. Książka przegrywa z innymi mediami, ale też inne media lepiej odpowiadają naturalnemu sposobowi odczuwania człowieka. Link poniżej. Jacek Dukaj: Nie warto, a jednak czytamy

Nawet teczki z szafy Kiszczaka, Jaruzelskiego lub IPNu nie są tak interesujące i potrzebne jak książka Heinza Hegera Mężczyźni z różowym trójkątem , wychodząca z szafy tematów ukrywanych i pomijanych, czyli homoseksualizmu w obozach koncentracyjnych. Chociaż Heinz Heger to tylko pseudonim, pod którym kryją się dwa nazwiska Austriaków, Josefa Kohouta i Johannesa Neumanna, nie mamy jednak do czynienia z relacją zmyśloną. Dramatyczne losy więźniów skazanych z paragrafu 175 (czyli przepisu o treści: Przeciwny naturze nierząd, do którego dochodzi pomiędzy osobami płci męskiej albo między człowiekiem i zwierzęciem, jest karany więzieniem, z możliwością utraty praw obywatelskich) na ciężkie warunki w wielu Konzentrationslagern są często ignorowane, bo pozostały na zawsze niewypowiedziane. Dlatego Mężczyźni z różowym trójkątem , będące pierwszym przełamaniem publicznego milczenia są czymś przełomowym, nawet siedemdziesiąt lat po wojnie. Wyjątkowość tych wspomnień nie polega tylko na uja...

Najnowsza powieść Marka Krajewskiego jest dobrą lekturą z ciekawą historią, której bohaterowie potrafią zaintrygować. Osobiście odczuwam jednak pewien problem z tą książką, który postaram się odkryć w dalszej części tekstu. Muszę jednakże zaznaczyć, że pomimo tego  Dziewczyna o czterech palcach  jest kryminałem przynoszącym rozrywkę i odprężenie, a przecież tę funkcję ma przede wszystkim spełniać. Fabuła nie jest prosta. Edward Popielski, lwowski policjant, zostaje zesłany na prowincję w celu rozwiązania sprawy, której nie da się rozwikłać w wyznaczonym czasie, wszak nie jest to zwyczajne polecenie, ale zemsta przełożonego na krnąbrnym pracowniku. Bohater postawiony przed trudnym zadaniem, zmuszony zostawić małą córkę w rodzinnym Lwowie, wkracza na nieznany teren. Na kresach panoszy się grupa napastników. Posiadająca ideologiczne dążenia, narzucająca swoją socjalistyczną wizję innym oraz "karząca" okoliczną ludność za niedostosowanie do ich poglądów, sieje postrach. C...

Pisanie powieści czy wszelkiego rodzaju książek jest pracą i wymaga sporych nakładów energii, czasu oraz pieniędzy. Pisarze, "zawodowi" twórcy, artyści, reporterzy, naukowcy itd. godzinami tkwią przy klawiaturach oraz innych książkach, żeby stworzyć coś, co będziemy mogli przeczytać, doświadczyć lub zdobyć z tego informacje. Nie jest to prosta sprawa i pisanie nie zawsze przychodzi z łatwością, wiedzą to wszyscy, którzy kiedykolwiek musieli napisać jakiś tekst. Dobry tekst. O kosztach i procesie twórczym mówi Jakub Ćwiek na booklips.pl: Jakub Ćwiek o kosztach pisania Ćwiek pokazuje, że powieści nie powstają z powietrza, ale są wynikiem większego procesu. Sam pomysł i wrodzona kreatywność, szlifowana warsztatem pisarskim, nie spowoduje, że książka powstanie. Dodatkowe koszty, związane z poszukiwaniem rozwiązań, zgłębianiem wiedzy i wykorzystywaniem jej, konsultowaniem ze specjalistami pomysłów, nie są małe i pisarz często pokrywa je z własnej kieszeni, bez pewności, ...